การเล่น Gang Beasts กับหลักสูตรเร่งรัดการยอมรับความโกลาหล
- Spawn
- 17 views
การเล่น Gang Beasts ไม่ใช่เกมที่ทำให้คุณรู้สึกเหมือนแชมป์ต่อสู้ เกมที่จะโยนผู้เล่นไปอยู่ในโลกที่ไม่มีกฎฟิสิกส์ คาดเดาอะไรไม่ได้ การเล่นให้เก่งเหมือนเกมไฟท์ติ้งอื่น ๆ จะกลายเป็นเรื่องตลกทันที เพราะสิ่งที่เกมนี้จะมอบให้ คือ การยอมรับความวุ่นวาย แล้วหัวเราะไปพร้อมกันแทนที่จะหัวเสีย
เกมส่วนใหญ่จะถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้เล่น “เก่งขึ้น” เมื่อเล่นนานพอ แต่ เกมGangBeasts กลับเลือกเดินเส้นทางตรงกันข้าม เกมโยนคุณเข้าสู่โลกของตุ๊กตาเจลลี่ที่ไม่มีความมั่นคงในร่างกาย ทุกการเดิน การต่อย หรือแม้แต่การปีนบันได
ซึ่งทั้งหมด ล้วนเต็มไปด้วยความงงงวย ราวกับตัวละครถูกควบคุมด้วยคนเมาที่ขาอ่อน ทันทีที่เริ่มจับจอย คุณจะรู้สึกว่ากฎฟิสิกส์ในเกมนี้ไม่ได้มาเพื่อให้เข้าใจ แต่มาเพื่อให้สับสน และความสับสนนั้นกลับกลายเป็นจุดขายที่ทำให้เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง (20 ธันวาคม 2017) [1]
ในขณะที่เกมต่อสู้ส่วนใหญ่ เน้นให้ผู้เล่นฝึกจนเชี่ยวชาญ เหมือนเกม Rocket League แต่ในเกมนี้กลับไม่เปิดพื้นที่ให้ความเชี่ยวชาญยืนระยะได้นาน แม้คุณจะซ้อมจนจับจังหวะหัวโขกหรือหมัดขวาได้ แต่การต่อยอาจกลายเป็นการเหวี่ยงลมเฉย ๆ เพราะตัวละครลื่นไถลไปอีกทาง
โดยเกมนี้ตั้งใจให้ “สกิล” ถูกลดทอนด้วยความโกลาหล ระบบฟิสิกส์จึงทำงานเหมือนตัวแกล้งคน เล่นเก่งก็พลาดได้ เล่นใหม่ก็มีสิทธิ์รอด เพราะผลลัพธ์ขึ้นกับความบังเอิญมากพอ ๆ กับฝีมือจริง ไม่ว่าจะเป็น
ความน่าสนใจของ Game Gang-Beasts คือมันไม่ปล่อยให้ใครยืนอยู่บนยอดนานเกินไป ไม่ว่าคุณจะเล่นมาเป็นร้อยชั่วโมงหรือเพิ่งเริ่ม ทุกคนมีสิทธิ์โดนฉากเล่นงานหรือทำตัวพลาดจนตกเวทีได้เหมือนกันหมด
แต่เหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้เกมดูเหมือนการจำลอง “สังคมขนาดเล็ก” ที่ทุกคนเสมอกันในความพัง คนเก่งอาจล้มลงในพริบตา คนใหม่อาจเป็นผู้ชนะ เพราะใครอีกคนสะดุดเอง ความเท่าเทียมแบบแปลก ๆ นี่แหละที่ทำให้ทุกคนหัวเราะได้ แม้ตัวเองจะแพ้ก็ตาม (14 ตุลาคม 2021) [2]
ในวงการเกมส่วนใหญ่ “ความโกลาหล” มักถูกปรับให้ดูเป็นระบบ เพื่อให้ผู้เล่นรู้สึกถึงความยุติธรรม แต่ GangBeasts เลือกโอบกอดความวุ่นวายแทนที่จะลบมันทิ้ง ทุกแมทช์คือโชคชะตาที่ไม่มีใครคุมได้ ตั้งแต่ฉากที่พื้นถล่ม รถไฟวิ่งชน ไปจนถึงเครนยกผู้เล่นตกตึกแบบไม่มีสัญญาณเตือน
จึงทำให้เกมนี้ เหมือนประกาศชัดว่า อย่าพยายามทำให้สมบูรณ์แบบ เพราะความพังมันคือเสน่ห์ และผู้เล่นก็พร้อมหัวเราะไปกับมัน (23 มกราคม 2020) [3]
ในเกมสมัยนี้ เรามักถูกสอนว่าต้องมีเลเวล ต้องปลดล็อกสกิน ต้องเก็บรางวัลถึงจะสนุก แต่ GameGang-Beasts ไม่มีอะไรพวกนั้นเลย ไม่มีระบบ progression ให้ตาม ไม่มีเหรียญให้สะสมหลังจบแมทช์
หมายความว่า สิ่งเดียวที่เหลือคือเสียงหัวเราะของคนที่เพิ่งพลาดท่าโดนเพื่อนลากตกตึก ความเรียบง่ายแบบนี้ กลับดึงผู้เล่นให้สนุกไปกับโมเมนต์ตรงหน้า มากกว่ามองหารางวัล เป็นเกมที่หัวเราะได้แม้ตัวเองจะตายภายใน 30 วินาทีแรก เพราะเป้าหมายมันไม่ใช่ชนะ แต่คือการเล่นให้วุ่นจนลืมว่ากำลังแข่งอยู่
ต้องยอมรับว่า สิ่งที่ทำให้ เกมGangBeasts แตกต่างจากเกมต่อสู้ทั่วไป ไม่ใช่แค่ตัวละครที่ควบคุมยากเหมือนตุ๊กตาเจลลี่เมา แต่มันคือ สภาพแวดล้อมและสิ่งที่อยู่รอบตัว ที่ดูเหมือนแค่ตกแต่งฉาก แต่จริง ๆ แล้วมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ของแมทช์มากกว่าฝีมือผู้เล่นเสียอีก
โดย AI ของเกมไม่ฉลาดจนคาดเดาได้ และก็ไม่โง่จนไม่ทำอะไรเลย มันคือความ “กลาง ๆ” ที่พอเราผ่อนคลายคิดว่าจะจัดการได้ มันก็เผลอต่อยคุณตกเวทีหรือลากคุณไปขอบจอโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้ทุกครั้งที่เจอ AI เหมือนเป็นการพนันว่า มันจะงงจนตายเอง หรือจะลากเราตกก่อนกันแน่
ซึ่งความวายป่วงไม่ได้หยุดที่ AI เท่านั้น แต่แผนที่ในเกมแทบทุกด่านก็ออกแบบมาเพื่อสร้างสถานการณ์ไม่คาดคิด เช่น สายพานที่ค่อย ๆ ดูดคุณเข้าสู่เครื่องบด เครนที่แกว่งไปมาแบบพร้อมเหวี่ยงใครสักคนลงพื้น ทำให้ทุกแมทช์เป็นเหมือนการเต้นอยู่บนพื้นน้ำแข็งที่รอแตกอยู่เสมอ
GangBeasts เป็นเกมที่ไม่มีใครพูดได้เต็มปากว่า “สมบูรณ์แบบ” แต่ก็ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่ามันมีเสน่ห์ที่ทำให้คนอยากเล่นต่อ แม้จะหัวร้อนก็เถอะ เกมนี้จงใจทำให้ผู้เล่นหัวเราะกับความพังมากกว่าประทับใจกับความเนี้ยบ และนั่นคือเสน่ห์ที่หลายเกมทำไม่ได้
จุดเด่นที่ทำให้เกมนี้วุ่นวายได้อย่างมีสไตล์
จุดด้อยที่ทำให้เกมนี้เหมือนงานเลี้ยงที่หลุดธีม
เกมGangBeasts ไม่ใช่เกมที่ตั้งใจจะสอนผู้เล่นให้เก่งขึ้น แต่มันเหมือนส่งบทเรียนที่ไม่มีใครขอสมัครเข้าเรียน นั่นคือการยอมรับความโกลาหล ในทุกแมตช์คาดเดาไม่ได้ ทุกคนพร้อมจะล้มได้ตลอดเวลา และทุกเสียงหัวเราะ คือการยืนยันว่าความพังในเกมนี้ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเสน่ห์ แบบเต็มตัว
แม้จะฟังดูตลก แต่ถ้าลองมองลึกลงไป Gang-BeastGame ทำหน้าที่เหมือนเครื่องมือบำบัดขนาดย่อม มันบังคับให้ผู้เล่นปล่อยวาง เพราะต่อให้เก่งแค่ไหน คุณก็มีสิทธิ์ล้มตกเวทีจากความผิดพลาดเล็กน้อย
แถมในเกมนี้ สอนให้หัวเราะกับความพังของตัวเอง และเรียนรู้ว่า ควบคุมไม่ได้ทุกอย่างก็ยังสนุกได้ สำหรับหลายคน มันคือการฝึกใจให้ยอมรับว่าบางครั้งชีวิตก็ไม่ต่างจากตุ๊กตาเจลลี่ในเกม ล้มบ้าง ลื่นบ้าง แต่ก็ลุกขึ้นหัวเราะต่อได้เสมอ
คำตอบคือ “จริงแบบไม่ต้องเถียง” เพราะ การเล่นGangBeasts ถูกสร้างมาเพื่อให้แชร์ความโกลาหลกับคนอื่น ตั้งแต่เพื่อนบ้านที่หัวเราะจนล้มไปกับโซฟา ไปจนถึงครอบครัวที่เล่นแล้วแย่งกันโยนพี่ชายตกตึก
ดังนั้น ความสนุกของเกมนี้ ไม่ได้อยู่ที่การชนะ แต่มันคือการได้เห็นทุกคนหัวเราะในจังหวะที่ตัวเองพลาดหรือโดนแกล้ง เกมที่ chaos คือจุดศูนย์กลางแบบนี้ ถ้าเล่นคนเดียวอาจแค่ขำเบา ๆ แต่ถ้าเล่นกับเพื่อนจะกลายเป็นงานปาร์ตี้ ที่หัวเราะกันจนเหนื่อยทุกตา
