รีวิว Lonely Mountains: Downhill ดีมั้ย เกมโซโล่ขี่ลงเขาตึงๆ
- Spawn
- 20 views
Lonely Mountains: Downhill ดีมั้ย เป็นเกมที่ไม่มีศัตรู ไม่มีของให้เก็บ ไม่มีภารกิจยิ่งใหญ่ แต่กลับทำให้หลายคนจมอยู่กับความเงียบอย่างตั้งใจ มันคือประสบการณ์โซโล่ลงเขาที่ท้าทายผ่านระบบฟิสิกส์แบบดิบ ๆ และเส้นทางธรรมชาติ ที่เหมือนกำลังแข่งกับตัวเองมากกว่าระบบเกม และถ้าคุณคือคนหนึ่งที่อยากเล่นอะไรช้า ๆ แต่ไม่เบื่อ เงียบ ๆ แต่ไม่ว่างเปล่า นี่อาจเป็นเกมที่ “ตึง” กว่าที่คิด
เกมLonelyMountains: Downhill คือเกมอินดี้ที่ชูแนวคิด “ขี่คนเดียวก็สนุกได้” โดยนำผู้เล่นเข้าสู่ประสบการณ์ปั่นจักรยานลงเขาในรูปแบบที่ไม่เน้นแข่งกับใคร แต่แข่งกับตัวเอง ด้วยบรรยากาศธรรมชาติแบบ low-poly ที่สวยแบบไม่ต้องหรู กับระบบฟิสิกส์ที่ดิบจนทำให้ทุกโค้งมีความเสี่ยง แอบมีความเหมือนกับ เกมสตรีม The Ramp พอสมควร
ซึ่งเกมไม่มีด่านบอส ไม่มีเสียงฮือฮา ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ นอกจากภูเขาที่รอให้เราค่อย ๆ ไถลลงไปอย่างมีสติ โดยเปิดให้เล่นบนทั้ง PC, คอนโซล และมือถือในบางเวอร์ชัน เกมนี้จึงไม่ได้ขายความว้าวแบบเกมฟอร์มยักษ์ แต่กลับให้ความว้าวในอารมณ์ ที่เกิดขึ้นในใจผู้เล่นแบบไม่รู้ตัว [1]
เกมปั่นจักรยานลงเขา โลนลี่ เมาน์เทนส์: ดาวน์ฮิลล์ คือเกมแนวกึ่งจำลอง (Simulation) ผสมกับทักษะควบคุม (Skill-based Control) ที่ให้ผู้เล่นรับบทเป็นนักปั่นจักรยานเดี่ยว ๆ ที่ต้องไต่ลงจากภูเขาหลายลูก ผ่านทางดิน ลำธาร ซอกหิน และจุดเสี่ยงเฉียดตายระดับมิลลิเมตร ความเจ๋งของเกมนี้คือ ไม่มีคู่แข่ง ไม่มีกราฟแต้ม ไม่มีมอนสเตอร์ ผู้เล่นมีแค่ “เส้นทาง” กับ “จังหวะ” ที่ต้องจับให้แม่น
ซึ่งตัวเกมเปิดให้เล่นบนหลายแพลตฟอร์มทั้ง PC, Xbox, PlayStation, Nintendo Switch และ Mobile (iOS/Android ในภายหลัง) ด้วยการควบคุมที่ตอบสนองเร็วและแม่นยำมาก บวกกับบรรยากาศธรรมชาติแบบ Low-poly ที่แฝงรายละเอียดซ่อนลึก ทำให้มันกลายเป็นเกมอินดี้ที่ไม่ดังเปรี้ยง แต่ใครได้ลองก็ยากจะวางมือ [2]
ในเกมนี้คุณจะได้เลือก “ภูเขา” แต่ละลูกเพื่อปลดล็อกเส้นทางใหม่ โดยแต่ละเส้นมีหลายเส้นย่อยให้ไล่พิชิต ทั้ง “ทางหลักที่ง่าย” กับ “เส้นทางลับที่โหดกว่าแต่เร็วกว่า” เป้าหมายของแต่ละด่านอาจเรียบง่าย เช่น ไปถึงจุดหมายภายในเวลา X หรือไม่ล้มเกิน Y ครั้ง
แต่การทำให้ได้จริงนั้น ไม่ใช่ง่าย เพราะระบบฟิสิกส์ของเกมค่อนข้าง “จริง” ในระดับที่พลาดแค่นิดเดียวก็หัวทิ่มหน้าคว่ำได้เลย ฟีลการบังคับจึงไม่ใช่แค่กดซ้าย-ขวา แต่ต้องอ่านจังหวะ ดูความลาดเอียงของพื้น คุมความเร็ว และเลือกไลน์ที่ดีที่สุดในทุกโค้ง [3]
ถึงแม้เกม โลนลี่ เมาน์เทนส์: ดาวน์ฮิลล์ จะไม่มีศัตรู ไม่มีเนื้อเรื่องเล่าเป็นฉาก ๆ แต่ก็ไม่ใช่เกมที่ “เล่นง่าย” สำหรับมือใหม่ทุกคน เพราะทุกเส้นทางในเกมเหมือนเป็นสนามฝึกจิตใจและจังหวะการควบคุมล้วน ๆ ผู้เล่นต้องเรียนรู้ตั้งแต่การเบรกเบา ๆ ที่มักจะเซไปชนหิน, การเร่งแบบไม่ทันดูทาง, ไปจนถึงการตัดสินใจเลือกเส้นทางลัดที่ “อาจไวขึ้น” แต่ก็นำพาไปสู่หน้าผาได้ในทันที
เกมจึงแนะนำให้เริ่มจากภูเขาเส้นทางหลัก ใช้เวลากับมันสักพัก จนเข้าใจความลื่น ความหยาบ และจังหวะของจักรยานให้ได้ก่อน แล้วจึงค่อยปลดล็อกเส้นทางลับ หรือเล่นโหมดท้าทายอื่น ๆ ซึ่งทั้งหมดนี้จะกลายเป็น “ทักษะเฉพาะของคุณเอง” ที่ไม่มีเกมไหนเลียนแบบได้
หนึ่งในอุปสรรคแรกของผู้เล่นใหม่ คือการทำความเข้าใจกับระบบควบคุมที่ “เรียบแต่จริงจัง” เกมนี้ไม่ได้มีแค่กดปั่นแล้วเลี้ยว แต่ทุกปุ่มคือความสัมพันธ์กับจังหวะและแรงเฉื่อยของตัวรถ ดังนี้
Tips: ฝึกเส้นเดิมซ้ำ ๆ แล้วลองปรับจังหวะปุ่มให้ต่างกัน จะรู้ได้เองว่า Flow ไหนที่เข้ากับมือของคุณที่สุด
แม้ทั้ง Lonely-Mountains และ Descenders จะอยู่ในหมวดเกมปั่นจักรยานเหมือนกัน แต่เอาจริง ๆ แล้ว สองเกมนี้เหมือนอยู่กันคนละโลกเลย เกมโลนลี่เมาน์เทนส์ เน้นบรรยากาศ “โซโล่เงียบ ๆ” บนภูเขา พร้อมระบบฟิสิกส์แบบแมนนวลทุกจังหวะ ไม่มีศัตรู ไม่มีคะแนน ไม่มี HUD ให้เกะกะสายตา ผู้เล่นจะได้ฝึกฝนสกิลและจังหวะของตัวเองล้วน ๆ คล้ายการทำสมาธิขณะขี่จักรยาน
ในขณะที่ Descenders จัดจ้านกว่า ด้วยโทนเกมแบบ extreme sports เต็มรูปแบบ มีการกระโดด มี parkour มีทริกสวย ๆ พร้อมแต้มสไตล์ มีเพลงมัน ๆ เป็นแบ็กกราวนด์ และมีระบบ progression + unlock + ปรับแต่งชุดที่จูงใจสายแข่งมากกว่า นอกจากนี้ยังมีโหมดเล่นออนไลน์และสุ่มเส้นทางที่เปลี่ยนได้ทุกครั้งที่เล่น จึงให้ประสบการณ์แบบ “เล่นหลายรอบก็ยังใหม่”
ถ้าจะสรุปให้เข้าใจง่าย:
ถ้าให้นิยามเกมนี้สั้น ๆ มันคือ “เกมปั่นที่ไม่ได้เร้าใจ แต่เร้าใจคนที่อยากอยู่กับตัวเอง” เพราะมันไม่ใช่เกมที่มาเพื่อแข่ง มาเพื่อโชว์ แต่มาเพื่อท้าทายคุณกับภูเขาลูกใหม่ ๆ ทุกครั้งที่จับจอยหรือกด W แล้วไหลลงทางดินชัน ๆ ด้วยฟิสิกส์ที่แม่นยำและเสียงธรรมชาติที่เรียบจริง ใครที่มองหาเกมพักใจแต่ไม่ไร้แก่นสาร เกมนี้ตอบโจทย์แบบไม่ต้องมีคำโปรย เพราะคำตอบทั้งหมดอยู่ที่จังหวะล้อกับแรงโน้มถ่วงล้วน ๆ
เกมนี้เหมาะกับคนที่ชอบอยู่กับตัวเอง ชอบเสพความเรียบง่ายแต่ท้าทาย เหมือนการทำสมาธิผ่านปลายนิ้ว ใครที่เล่นเกมเพื่อโฟกัส ไม่อยากวุ่นวายกับเนื้อเรื่องหรือระบบเยอะ ๆ และรู้สึกว่า “การควบคุม” คือความสนุกหลัก เกมนี้คือคำตอบที่ใช่ แต่ถ้าคุณเป็นสายแข่ง สายโชว์ หรือหวังความฮือฮาแบบไว ๆ ก็อาจรู้สึกว่าเกมมัน “นิ่งเกินไป” ในช่วงแรก
เกมที่ในราคาเต็มไม่แพง และมักลดเหลือไม่ถึงสองร้อย เกมนี้จัดว่าคุ้มมากสำหรับคนที่อยากได้เกมไว้เล่นชิลล์ เล่นซ้ำ หรือใช้ฝึกจังหวะมือแบบไม่เครียด แต่ใครที่แค่อยากลอง บน STEAM มีเวอร์ชัน Demo ให้ลองก่อนซื้อจริงสำหรับคนคิดเยอะ
